Niewiele miejsca poświęcili kupiectwu krasnostawskiemu autorzy kronik, zapisków i encyklopedii.

Wprawdzie przywilej Władysława Jagiełły i Skirgiełły z dnia 15 kwietnia 1384 r. dawał mieszczanom ziemi lubelskiej prawo handlu, jednak dopiero mandat wydany w Sandomierzu przez Kazimierza Jagiellończyka z dnia 5 stycznia 1450 r. utrwalił stary szlak handlowy z Rusi na Śląsk i do Wielkopolski, wyznaczając kupcom marszrutę z ziemi bełzkiej przez Krasnystaw do Lublina i dalej. Handlowali więc kupcy suknem, woskiem, drzewem, smołą, futrami i innymi towarami, w które Lubelszczyzna obfitowała.

Przyczyniło się to do rozwoju naszego miasta i tak w szybkim tempie powstawały nowe zakłady, browary i wiele sklepików mieszczańskich. A przez wieki całe, tak jak historia przytacza, były wielkie wzloty i upadki miejscowego kupiectwa. Gdy handel w miastach jeszcze kwitnął, transakcje handlowe wedle zwyczaju kończyły się obfitym i dobrze zakrapianym poczęstunkiem. Upadały więc domy kupieckie a karczmy, gospody i zajazdy rosły na ich miejsce. Przed najazdem szwedzkim kwitły dzięki ożywionemu handlowi i inne miasta na szlakach handlowych. W Krasnymstawie, Chełmie, Turobinie i Parczewie handlowano solą i i stąd ten niezbędny artykuł pierwszej potrzeby rozchodził się po całym kraju.

Pod koniec XVII wieku stanęli kupcy wobec wielkich zmian i dopiero teraz zaczęli łączyć się w konfraternie, które miały bronić ich interesów przeciw gościom i Żydom.

Późniejsze lata przyniosły wiele zmian i kupcami stawali się sławni lekarze i szlachta, u której kupiectwo było w wielkim poważaniu. Niewiele zapisków zachowało się z następnych dziesięcioleci.

W roku 1809 na terenie Lublina zajaśniała jutrznia swobody i wówczas powstała konfraternia, która przyłączona została do innych z Wielkiego Księstwa Warszawskiego. Czasy Królestwa Kongresowego przyniosły jej reorganizację i w roku 1818 zmieniono jej statut i nazwę. Powstało Zgromadzenie Kupców miasta Lublina.

Na podobnych zasadach oparli swą działalność kupcy krasnostawscy. Połączeni w bractwo kupieckie bronili swoich praw i interesów. Bractwo kupieckie rządziło się autonomicznie, podejmowało uchwały, regulaminy obrad, ustalało przepisy obyczajowe, sankcje karne za przekroczenia cechowego prawa. W godle cechowym widniał symbol handlu - okręt lub laska Merkurego - rzymskiego bożka – opiekuna kupców.

W XIX wieku został opracowany wzorcowy statut, który przechowywany w Lubelskim Zgromadzeniu Kupców nakładał różne prawa, przywileje i obowiązki na zgromadzenia kupieckie poszczególnych miast. Obejmował pięć tytułów i 61 punktów.

Tytuł I - O starszych Kupiectwa, II – O uczniach, III - O czeladnikach, IV – O kupcach, V - Przepisy ogólne.

Na przełomie XIX i XX wieku powstały w Lublinie szkoły kształcące przyszłych kupców. Niektóre z nich funkcjonują do dziś i stały się wzorcem do tworzenia takich szkół w terenie.